NADDNIESTRZE

Status na arenie międzynarodowej 2 września 1990 roku Naddniestrze ogłosiło deklarację niepodległości jako Naddniestrzańska Republika Mołdawska (Pridnestrovskaia Moldavskaia Respublica, w skrócie PMR) ze stolicą w Tyraspolu. Suwerenność regionu nie jest uznawana na arenie międzynarodowej i jest on traktowany jako część Republiki Mołdawii. Do utworzenia separatystycznego rządu Naddniestrza zarówno politycznie jak i militarnie przyczyniły się rosyjskie władze. PMR od początku lat 90. pozostawała pod decydującym wpływem Rosji, a jej istnienie w pełni zależało od militarnego, gospodarczego i finansowego wsparcia ze strony tego państwa. Stacjonująca tu 14 armia rosyjska stała się de facto stroną konfliktu mołdawsko-naddniestrzańskiego. Mimo podpisania stosownego traktatu w Stambule w 1999 roku Rosja dotąd nie wycofała swoich sił zbrojnych z terenów Naddniestrza, traktując je jako bazę dla swojego sprzętu wojskowego. Garnizony miały zostać zlikwidowane do 2003 roku, jednak w czerwcu 2006 rosyjski minister obrony Siergiej Iwanow zapowiedział, że rosyjska armia nie opuści republiki, dopóki w tym regionie "nie zapanuje spokój" [1]. Została ona jedynie zredukowana do około 1800 osób, ale nawet taka liczba żołnierzy zapewnia istnienie de facto niezależnej państwowości Naddniestrza. Również w czerwcu 2006 prezydent Naddniestrza Igor Smirnow zapowiedział zorganizowanie referendum w sprawie niepodległości. Odbyło się ono 17 września 2006. W referendum wzięło udział 78,6% uprawnionych do głosowania, z czego 97,2% opowiedziało się za dążeniem do niepodległości Naddniestrza. Przeciw było 1,9% głosujących. Zarówno Stany Zjednoczone jak i OBWE oraz UE nie uznały ważności wyborów. Ustrój polityczny Formalnie w Republice Naddniestrzańskiej funkcjonuje system wielopartyjny i jednoizbowy parlament reprezentujący społeczeństwo (Rada Najwyższa Naddniestrza). Prezydent jest wybierany w głosowaniu powszechnym. Ostatnie wybory parlamentarne odbyły się w grudniu 2005 roku. Nie były monitorowane przez żadną organizację międzynarodową ani uznane za ważne przez inne państwo. Podczas kampanii wywierano naciski na kandydatów by ci unikali wszelkich kłótni i nieporozumień. Zachowanie takie miało pokazać jedność sceny politycznej Naddniestrza, a zarazem wytrącić Republice Mołdawii z ręki argumenty ewentualnej krytyki. Częstą praktyką w Naddniestrzu są aresztowania ze względów politycznych. Wiążą się one najczęściej z publicznym przedstawianiem prorumuńskich lub promołdawskich poglądów. Słynnym przykładem jest werdykt wydany na Ilie Ilaşcu, który w czasie wojny mołdawsko-naddniestrzańskiej był dowódcą mołdawskiej 4-osobowej grupy sabotażowej działającej na terenie Naddniestrza (tak zwanej Grupy Ilaşcu), którą aresztowano na lewym brzegu Dniestru w 1993 roku. Szef grupy Ilie Iliaşcu na podstawie sfabrykowanych dowodów dostał cztery wyroki śmierci: za terroryzm, za dywersję, za dwa zabójstwa (których mu nie udowodniono) i za szpiegostwo przeciwko władzy radzieckiej[2], które w 1995 roku zamieniono na dożywocie. Dopiero w efekcie nacisków ze strony państw europejskich ostatecznie pozwolono mu w 2001 roku wyjechać do Mołdawii. Obecnie Ilaşcu jest politykiem partii România Mare ? senatorem w parlamencie Rumunii. Prawa obywatelskie łamane są także w innych dziedzinach, m.in. ograniczana jest możliwość nauczania i stosowania alfabetu łacińskiego. Prezydenci Naddniestrza Naddniestrzańska Socjalistyczna Republika Radziecka * 1990-1991 ? Igor Smirnow Republika Naddniestrza * 1991-nadal ? Igor Smirnow Podział administracyjny Republika Naddniestrzańska jest podzielona na 7 regionów: 1. region Dubăsari 2. region Grigoriopol 3. region Kamionka 4. region Rîbniţa 5. region Slobozia 6. region Tighina 7. region Tyraspol Historia Do XIX wieku Obszary dzisiejszego Naddniestrza stanowiły w okresie od IX do XII wieku część Rusi. W wyniku rozbicia dzielnicowego państwa ruskiego Naddniestrze znalazło się częściowo w strefie wpływów Rusi Halickiej i Halicko-Wołyńskiej. Wkrótce po tym terytoria naddniestrzańskie znalazły się pod panowaniem Pieczyngów i jeszcze później Złotej Ordy. Od XIII wieku do Naddniestrza zaczęły napływać na większą skalę fale ludności wołoskiej, posługującej się językiem z grupy wschodnioromańskiej. Wołosi po zasymilowaniu się z napotkaną w Mołdawii i Naddniestrzu ludnością (głównie ruską) dali początek narodowi mołdawskiemu. Powstałe w drugiej połowie XIV wieku państwo mołdawskie obejmowało swym zasięgiem także część terytoriów dzisiejszego Naddniestrza, m.in. miasto Tighinę oraz niektóre obszary na lewym brzegu Dniestru np. miejscowość Mohyłów. W XV wieku część Naddniestrza znalazła się w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego, część pozostawała w rękach hospodarów mołdawskich. Nieco później większa część litewskiego Naddniestrza została wcielona do osmańskiej prowincji o nazwie Jedysan. Część litewska, m.in. z miejscowością Bałta, znalazła się w 1569 roku w granicach Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W wyniku zwycięskich wojen Rosjan z Turkami oraz II rozbioru Rzeczypospolitej (1793), całe Naddniestrze znalazło się na obszarze Cesarstwa Rosyjskiego. Od XIX w. do 1940 r. Przez cały XIX wiek Naddniestrze wraz z głównymi miastami: Bałtą, Benderami (Tighiną) i Tyraspolem stanowiło część Cesarstwa Rosyjskiego (guberni podolskiej i odeskiej). Raz po raz do tych terenów pretensje zgłaszała Rumunia, nigdy nie zostały one jednak ? nawet po I wojnie światowej ? bezpośrednio włączone w skład państwa Hohenzollernów. Wyjątek stanowiło miasto Tighina (Bendery), które po 1918 roku weszło w skład państwa rumuńskiego. Prawie całe zaś Naddniestrze stało się po 1917 roku częścią Ukrainy Radzieckiej, po 1922 roku zaś przyłączono je wraz z całą Ukrainą do Związku Radzieckiego. W 1924 r. Rady Najwyższe USRR i ZSRR zdecydowały o utworzeniu na terenie Ukraińskiej SRR ? Mołdawskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej ? autonomicznej republiki mołdawskiej mającej ? w zamyśle Józefa Stalina ? być "odskocznią" do zaanektowania terenów położonych po prawej stronie Dniestru, których włączenia do Rumunii Kreml nigdy oficjalnie nie uznał. Dodatkowym powodem była prowadzona przez rumuńskie władze planowa rumunizacja Besarabii. Urzędowymi językami na terenie Mołdawskiej ASRR stały się rosyjski, ukraiński oraz mołdawski (sztucznie reaktywowana nazwa języka, który od XVIII w. był utożsamiany z rumuńskim; mołdawski był zapisywany w ZSRR grażdanką). Stolicę MASRR ulokowano w Bałcie (nb. do czasu rozbiorów należącej do Polski), po 1929 r. przeniesiono ją jednak do największego gospodarczego ośrodka republiki i jednocześnie "słuszniejszego ideologicznie" Tyraspola, gdzie pozostała do 1940 r. II wojna światowa W wyniku paktu Ribbentrop-Mołotow, wschodnia część Rumunii znalazła się w strefie wpływów sowieckich. Stalin nie czekał długo na "skonsumowanie" umowy, żądając w maju 1940 r. od Rumunów odstąpienia terenów między Dniestrem a Prutem. Pozbawiona oparcia w sojusznikach z Berlina, od zachodu zagrożona roszczeniami węgierskimi, Rumunia przystała na układ, w którym zrzekała się wschodniej Mołdawii na rzecz ZSRR. Z terenów odstąpionych, tzw. Besarabii (z wyjątkiem żup: białogrodzkiej, izmailskiej i chocimskiej oraz wschodniej części MASRR) utworzono Mołdawską Socjalistyczną Republikę Radziecką ze stolicą w Kiszyniowie. Miasteczko Bałtę i okoliczne tereny włączono z powrotem do Ukrainy, tym razem jako jej bezpośrednią część. Nowa sytuacja geopolityczna nie trwała długo, gdyż już w 1941 r. Niemcy wraz z sojusznikami napadły na Związek Radziecki i Rumuni uzyskali możliwość powetowania sobie wcześniejszych strat terytorialnych na rzecz Węgier i ZSRR. Do Wielkiej Rumunii (rum. România Mare) przyłączono wówczas nie tylko tereny stracone w 1940 r., ale również obszar między Dniestrem a Bohem (z Bałtą, Odessą i Winnicą), nazwany przed rumuńskich urzędników Transnistria, co oznacza "Zadniestrze". Okupacja rumuńska należała do wyjątkowo okrutnych (nawet bardziej niż niemiecka), choć paradoksalnie, dzięki technicznemu zacofaniu kraju, udało się ocalić stosunkowo wielu Żydów (Niemcy nie zgodzili się na dostarczanie Rumunom gazu do uśmiercania ludności). W 1944 r., po wkroczeniu Armii Czerwonej na Bałkany, przywrócono stan terytorialny sprzed wybuchu wojny, rezygnując jednocześnie z planowanego przyłączenia Rumunii do ZSRR. Okres powojenny Aż do 1989 r. Naddniestrze było zwykłą częścią MSRR. Zaniepokojenie Naddniestrzan pojawiło się w latach 1989-1990 a wywoływał je forsowany przez niektóre siły polityczne Mołdawii plan ponownego zjednoczenia z Rumunią oraz próba wprowadzenia języka rumuńskiego do urzędów. Do tej pory język rosyjski pełnił w Mołdawii rolę języka ponadnarodowego, który umożliwiał sprawne funkcjonowanie wieloetnicznej republiki (posługiwali się nim Mołdawianie, Rosjanie, Ukraińcy i Gagauzi). Secesja Po rozpadzie ZSRR i wprowadzeniu mołdawskiego (wcześniej zrezygnowano z rumuńskiego) jako jedynego języka urzędowego, zaczęły się odzywać głosy wołające o autonomię nie tylko dla zamieszkałego w znacznej mierze przez Rosjan i Ukraińców Naddniestrza, ale i dla obszarów zamieszkałych przez mniej licznych Gagauzów na południu kraju. Referendum z 1993 roku, w którym ponad 90% obywateli Mołdawii wypowiedziało się za utrzymaniem niepodległości, nie przekonało władz Naddniestrza do powrotu pod zwierzchność Kiszyniowa. Sytuacji nie zmieniły również co i raz składane obietnice wprowadzenia autonomii w regionie. Od 1991 r. Mołdawska Republika Naddniestrza jest zatem de facto niezależną republiką, nieuznawaną jednak na arenie międzynarodowej. Perspektywy Pojawiające się w 90 latach w Rosji i na Białorusi głosy zachęcające do międzynarodowego uznania Naddniestrza nie spotkały się z odzewem tamtejszych elit, co tłumaczono możliwością utraty politycznego oddziaływania na Mołdawię w takim przypadku oraz możliwością połączenia się tej ostatniej z Rumunią, co dla odbudowującej swe wpływy w regionie Rosji byłoby ewentualnością wysoce niekorzystną (patrz: rumuńska aplikacja o członkostwo w NATO i UE). Na początku XXI w. Władimir Putin osobiście wystąpił z propozycją połączenia Republiki Mołdawii z Rumunią a Mołdawskiej Republiki Naddniestrza z Federacją Rosyjską. Projekt ten nie doczekał się realizacji z powodu niechęci Mołdawian oraz części polityków rumuńskich. Od samego pojawienia się plan ten był uważany za narzędzie nacisków na Kiszyniów. Niepodległość Naddniestrza istnieje dzięki dyskretnemu poparciu Rosji (finansowym oraz wojskowym ? stacjonuje tam część jej 14 armii), Ukrainy i Białorusi. W 2006 r. odbyło się referendum w sprawie niepodległości Naddniestrza. Ponad 90% mieszkańców opowiedziało się w nim za niezależnością od władz w Kiszyniowie. Społeczność międzynarodowa nie uznała tych wyników. Demografia Ludność i grupy etniczne Dane demograficzne dotyczące Naddniestrza pochodzą z dwóch spisów ludności przeprowadzonych w 1989 i 2004 roku. Łączna liczba mieszkańców w obydwu badaniach jest zbliżona, jednak w 1989 nie uwzględniono miasta Bendery, przez co wynik należy uznać za zaniżony. Do lat 60. XX wieku Mołdawianie stanowili większość społeczeństwa Naddniestrza. Proces industrializacji i imigracja z ZSRR zmniejszyły ich liczbę w stosunku do Rosjan i Ukraińców. Trend ten nie uległ zmianie po upadku bloku sowieckiego na początku lat 90. W 1989 roku Mołdawianie stanowili 40% społeczeństwa, a w 2004 już tylko 32%. Mimo to nadal są oni najliczniejszą grupą etniczną. Narodowość 1989 2004 Mołdawianie 40% 32% Rosjanie 24% 30% Ukraińcy 28% 29% Inne narodowości (w tym Polacy) 8% 9% Ludność łącznie 546 400 555 500 Wyznania Większość mieszkańców Naddniestrza jest bezwyznaniowa. Spośród pozostałych najliczniejszą grupę skupia Kościół prawosławny. Kolejne wyznania pod względem liczby wiernych to katolicyzm i judaizm. Ze względu na brak dokładnych danych statystycznych są to jedynie ustalenia szacunkowe. Gospodarka W czasach ZSRR w rejonie Naddniestrza prowadzony był zintensyfikowany proces industrializacji. W efekcie w 1990 roku Naddniestrze zamieszkane przez zaledwie 17% populacji Mołdawii produkowało 40% PKB i 90% elektryczności kraju. Aktualna wartość PKB (2005) wynosi około 420 mln dolarów, natomiast PKB per capita obliczane w oparciu o kurs wymiany waluty wynosi w przybliżeniu 662 dolary. Zgodnie z tymi danymi Naddniestrze jest nieznacznie biedniejsze od Mołdawii. Tym samym to prawdopodobnie najbiedniejszy region Europy. Choć według spisu powszechnego z 2004 roku kraj zamieszkuje 555 000 osób, szacuje się że w rzeczywistości w Naddniestrzu przebywa jedynie około 375 000 spośród nich. Reszta pracuje, a często także na stałe mieszka za granicą. Proces masowej emigracji nasilił się w efekcie kryzysu gospodarczego lat 90. Podstawowym utrudnienie na jakie napotykają pragnące opuścić kraj osoby jest brak paszportów uznawanych w państwach europejskich. Stare dokumenty wydawane jeszcze w czasach ZSRR pozwalają jedynie na podróż do Rosji, na Białoruś i Ukrainę. By wyjechać do innego kraju, obywatele muszą się zaopatrzyć w dokumenty mołdawskie, rosyjskie lub ukraińskie. W Naddniestrzu istnieją liczne fabryki, jednak znaczna część z nich funkcjonuje w oparciu o przestarzałą radziecką technologię. Najważniejsze zakłady przemysłowe to fabryka uzbrojenia w Benderach i stalownia w Rybnicy. Drugi z wymienionych przynosi około 50% dochodów republiki i jest głównym pracodawcą w mieście. Warta wspomnienia jest również gorzelnia "Kwint" w Tyraspolu, znana z produkcji mocnych alkoholi oraz konsorcjum Sheriff zarządzane przez syna prezydenta i kontrolujące m.in. sieć supermarketów i stacji benzynowych. Waluta Naddniestrza, rubel naddniestrzański nie jest wymienialna w żadnym kraju poza Rosją i Ukrainą. Przestępczość Według Unii Europejskiej, władz Mołdawii i licznych organizacji pozarządowych Naddniestrze jest rajem dla przemytników pośredniczących w nielegalnym handlu przez granicę Ukrainy i Mołdawii. Władze Republiki Naddniestrzańskiej zaprzeczyły licznym oskarżeniem, po czym same zaatakowały mołdawskich policjantów twierdząc, że uczestniczą oni w procederze przemytu narkotyków. Pod tym zarzutem w maju 2006 roku aresztowano na terenie PMR oficera mołdawskiej policji[3] [4]. Rząd Ukrainy, wielokrotnie oskarżany o przymykanie oka na sytuacje panującą na granicy z Naddniestrzem podjął ostatnio kroki mające na celu ograniczenie przemytu. Utworzono nowe punkty celne, a także wprowadzono zasadę zgodnie z którą towary wwożone na Ukrainę muszą wpierw zostać zatwierdzone przez władze Mołdawii[5]. Analitycy zwracają także uwagę na rolę Naddniestrza w nielegalnym handlu bronią. Gigantyczne składy poradzieckiej broni kontrolowane przez wycofujące się wojska rosyjskie mogą z dużą łatwością zasilić za pośrednictwem separatystycznego rządu czarny rynek. Sygnał do niepokoju stanowi np. niedawne niewyjaśnione zaginięcie wyrzutni pocisków ziemia-powietrze z jednego z wojskowych magazynów [6]. Ciekawostki * 8 milionów rubli naddniestrzańskich wybito w r. 2004 w polskiej Mennicy Państwowej (po zmianie nazwy w 2005 - Mennica Polska). Doszło na tym tle do dyplomatycznych kłopotów pomiędzy Polską, Ukrainą i Mołdawią, bowiem Republika Naddniestrzańska nie jest państwem uznawanym w świecie; przedstawiciele mennicy twierdzili, że zamówiono u nich wyprodukowanie żetonów, a nie środków płatniczych, i że jest to przedsięwzięcie czysto komercyjne.

NADDNIESTRZE

Hymn Państwowy

Tytuł:

Godło Państwowe

...

Dane podstawowe

Tyraspol

mołdawski (rumuński), rosyjski, ukraiński

republika

prezydent Igor Smirnow

4163

172 miejsce

469,000

171 miejsce

133,44

rubel naddniestrzański (TR)

UTC +2 ? zima UTC +3 ? lato

brak

373 5xx

Mapa Państwa

Historia