Geografia

Teren kraju jest przeważnie równinny z lokalnymi fałdowaniami, zwłaszcza w zachodniej części kraju, gdzie sięga Wyżyna Gwinejska - znajduje tu najwyższy szczyt kraju Pic de Nakourou (Tena Kuru) - 749 m n.p.m. przy samej granicy z Mali. Nieco dalej na wschód rozciąga się pasmo Chaîne de Banfora z główną atrakcją turystyczną kraju - wodospadami Cascades de Karfiguéla. Na terenie Burkiny Faso rozpoczynają swój bieg także trzy ważne rzeki regionu: Wolta Czarna, Wolta Czerwona i Wolta Biała, które zlewają się następnie, tworząc rzekę Wolta. Naturalną szatą roślinną państwa jest sawanna. Na południowym zachodzie przy granicy z Mali oraz Wybrzeżem Kości Słoniowej występuje bujna roślinność sawannowa. Na północy natomiast rozciąga się sawanna sucha z niskimi akacjami i kolczastymi krzewami. Na północnym-wschodzie kraju występuje roślinność pustynna. Często spotykanymi tu przedstawicielami świata zwierząt są żyrafy, słonie, lwy, zebry i sępy.

Historia

Na terenie dzisiejszej Burkina Faso istniały od X w. liczne państewka. Na przełomie XIX i XX w., pomimo silnego oporu ludności murzyńskiej, kraj podbili Francuzi. W 1904 zajęte obszary przyłączono do francuskiego Górnego Senegalu. W latach 1919 -1932 odrębna jednostka administracyjna, w 1932-1947 obszar podzielony pomiędzy kolonie: Niger, Sudan Francuski i Wybrzeże Kości Słoniowej, następnie zjednoczony jako zamorskie terytorium Francji. Pierwsze akcje niepodległościowe przed II wojną światową; po wojnie powstają pierwsze partie polityczne; od 1958 autonomiczna republika Górnej Wolty w ramach wspólnoty Francji. 5 VIII 1960 kraj uzyskał niepodległość. Na skutek nieudanych rządów pierwszego prezydenta, które doprowadziły do kryzysu ekonomicznego, miał miejsce w 1966 wojskowy zamach stanu. W styczniu 1978, po wielu latach rządów wojskowych, powstał nowy rząd, w większości cywilny. W tym samym roku odbyły się wybory do Zgromadzenia Narodowego. W 1980 władzę w kraju ponownie przejęło wojsko. W 1984 Górna Wolta zmieniła nazwę na Burkina Faso. Rządy wojskowe trwały do 1992, kiedy to odbyły się pierwsze po 14 latach wolne wybory prezydenckie. W ich wyniku głową państwa został Blaise Compaoré (reelekcja w 1998), który prowadzi politykę zmierzającą do przywrócenia instytucji demokratycznych w kraju. 2002 rebelianci z Wybrzeża Kości Słoniowej spalili ambasadę Burkina Faso w Abidżanie. Władze Wybrzeża oskarżyły Burkina Faso o ingerencję w ich politykę wewnętrzną i pomoc rebeliantom wszczynającym zamieszki.

Gospodarka

Jeden z najbiedniejszych krajów świata. Jest to efekt systematycznego wzrostu liczby ludności i słabej gleby. Rolnictwo stanowi 32% produktu krajowego brutto, a 80% ludności trudni się nim zawodowo. Główną rolę odgrywa hodowla zwierząt, ale również uprawa sorgo, prosa, kukurydzy, orzeszków ziemnych, ryżu, i bawełny. Przemysł słabo rozwinięty. Składa się przede wszystkim z przemysłu tekstylnego i przetwórstwa żywności. Niewielka ilość surowców naturalnych jak miedź, żelazo, rudy manganu i najważniejsze z nich złoto. Kilkaset tysięcy osób co roku migruje do państw sąsiednich w poszukiwaniu pracy, szczególnie do Wybrzeża Kości Słoniowej i Ghany.

Podział administracyjny

Burkina Faso podzielona jest na: 13 regionów i 45 prowincji.

Regiony:

• Boucle du Mouhoun
• Cascades
• Centre
• Centre-Est
• Centre-Nord
• Centre-Ouest
• Centre-Sud
• Est
• Hauts-Bassins
• Nord
• Plateau-Central
• Sahel
• Sud-Ouest
  

Prowincje:

Balé, Bam, Banwa, Bazéga, Bougouriba, Boulgou, Boulkiemdé, Comoé, Ganzourgou, Gnagna, Gourma, Houet, Ioba, Kadiogo, Kénédougou, Komondjari, Kompienga, Kossi, Koulpélogo, Kouritenga, Kourwéogo, Léraba, Loroum, Mouhoun, Nahouri, Namentenga, Nayala, Noumbiel, Oubritenga, Oudalan, Passoré, Poni, Sanguié, Sanmatenga, Séno, Sissili, Soum, Sourou, Tapoa, Tuy, Yagha, Yatenga, Ziro, Zondoma, Zoundwéogo