KONGO
Dane podstawowe
to stolica kraju Kongo.
Stolica
Oficjalny język urzędowy dla kraju Kongo to język .
Język urzędowy
Ustrój polityczny dla kraju Kongo to .
Ustrój polityczny
Głowa państwa dla kraju Kongo to .
Głowa państwa
Szefem rządu dla kraju Kongo jest .
Szef rządu
342000
Powierzchnia dla kraju Kongo to 342000 km2.Powierzchnia km2
63 miejsce
Miejsce pod względem wielkości powierzchni państwa na świecie dla kraju Kongo to 63 miejsce.Powierzchnia na świecie
3,756,000
Liczba ludności dla kraju Kongo to 3,756,000 mieszkańców.Liczba ludności
129 miejsce
Miejsce pod względem ilości ludności dla kraju Kongo to 129 miejsce na świecie.Ludność na świecie
Gęstość zaludnienia dla kraju Kongo to osób/km2.
Gęstość zaludnienia
frank CFA (XAF)
Oficjalna jednostka monetarna dla kraju Kongo to frank CFA (XAF).Jednostka monetarna
Ustalona strefa czasowa dla kraju Kongo to .
Strefa czasowa
Tytuł hymnu państwowego dla kraju Kongo to .
Hymn państwowy
Kod ISO 3166 dla kraju Kongo to .
Kod ISO 3166
brak
Domena internetowa dla kraju Kongo to brak.Domena Internetowa
Kod tablic samochodowych, rejestracyjnych aut dla kraju Kongo to .
Kod samochodowy
Kod telefoniczny dla kraju Kongo to .
Kod telefoniczny
Dominująca religia dla kraju Kongo to .
Religia dominująca
Produkt Krajowy Brutto dla kraju Kongo to .
PKB
Produkt Krajowy Brutto na osobę dla kraju Kongo to .
PKB na osobę
Geografia
* Położenie geograficzne 0°00'n 25°00'E
* Długość granic lądowych 10 744 km
o Angola 2511 km
o Burundi 237 km
o Republika Środkowoafrykańska 1577 km
o Kongo 2410 km
o Rwanda 217 km
o Sudan 628 km
o Tanzania 473 km
o Uganda 765 km
o Zambia 1930 km
* Długość wybrzeża 37 km
* Najwyższy punkt Pic Marguerite na Mount Ngaliema (Mount Stanley) 5110 m n.p.m
* Najniższy punkt Ocean Atlantycki 0 m n.p.m.
Dżungla pokrywa większość rozległej, nisko położonej kotliny, która obniża się w kierunku Atlantyku na zachodzie. Obszar ten otoczony płaskowyżami łączy się z sawannami na południu i południowym zachodzie, górami na zachodzie i stepami przekraczającymi na północy rzekę Kongo. Wysokie góry są na wschodnim krańcu.
Podział administracyjny
Do roku 2006 kraj dzielił się na 11 prowincji:
* Bandundu
* Bas-Congo
* Équateur
* Kasa?-Occidental
* Kasa?-Oriental
* Katanga
* Kinszasa
* Maniema
* Nord-Kivu
* Orientale
* Sud-Kivu
Nowa konstytucja z 2006 wprowadziła podział kraju na 25 prowincji oraz rejon stołeczny:
1. Kinszasa (rejon stołeczny)
2. Kongo central
3. Kwango
4. Kwilu
5. Mai-Ndombe
6. Kasa?
7. Lulua
8. Kasa? Oriental
9. Lomami
10. Sankuru
11. Maniema
12. Sud-Kivu
13. Nord-Kivu
14. Ituri
15. Haut-Uele
16. Tshopo
17. Bas-Uele
18. Nord-Ubangi
19. Mongala
20. Sud-Ubangi
21. Équateur
22. Tshuapa
23. Tanganyika
24. Haut-Lomami
25. Lualaba
26. Haut-Katanga
Historia
Główne języki Bantu: Kongo, Lingala, Tshiluba i Suahili ( Swahili).
Pierwsze ślady obecności człowieka na terenie DR Konga pochodzą z okresu paleolitu. W okresie przedkolonialnym powstały tu liczne państwa plemienne, częściowo zjednoczone w federacji Kuby. W XVI wieku na południu kraju powstało państwo Luba. Szczyt rozwoju obu państw przypadł na XVIII wiek.
Pierwszym Europejczykiem, który dotarł do Konga był w 1482 portugalski żeglarz Diogo C?o. Portugalia nawiązała stosunki dyplomatyczne z królem Konga. Wpływy Europejczyków wzrosły w XIX wieku gdy belgijski król Leopold II sfinansował wyprawę Henry'ego Mortona Stanleya wzdłuż rzeki Kongo mającą na celu ustanowienie tam jego władzy. Podczas konferencji w Berlinie (1884-1885) uznano Leopolda suwerenem Wolnego Państwa Kongo. W 1908 Leopold scedował Kongo i od tego momentu stało się ono oficjalnie kolonią belgijską pod nazwą Kongo Belgijskie. Belgia przyznała niepodległość DR Konga 30 czerwca 1960. Natychmiast wybuchła wojna domowa, a bogate w surowce mineralne prowincje: Katanga i Kasai dokonały secesji. Na początku 1961 oddziały wierne generałowi Josephowi Mobutu zabiły premiera Patrice Lumumbę, schwytanego w grudniu 1960. Przy pomocy ONZ została zażegnana secesja Katangi (1962) i Kasai (1963).W 1965 władzę przejął gen. Mobutu i w 1971 zmienił nazwę kraju na Zair a swoje nazwisko na Mobutu Sese Seko. Mobutu w polityce międzynarodowej zbliżył się do USA, występując przeciw wspieranemu przez ZSRR sąsiadowi Angoli. Nieudolność rządów i korupcja doprowadziły do załamania gospodarki.
W maju 1997 Mobutu został obalony przez Laurenta Kabilę, który przywrócił starą nazwę państwa. Sytuacja w kraju pozostała jednak nadal niestabilna i już w sierpniu 1998 wybuchła rebelia wspierana przez Rwandę i Ugandę. Pomoc Kabili zaoferowały: Angola, Namibia i Zimbabwe. 10 lipca 1999 6 krajów afrykańskich biorących udział w konflikcie podpisało w Lusace porozumienie pokojowe kończące konflikt. W styczniu 2001 został zastrzelony Laurent Kabila, a urząd prezydenta objął jego syn Joseph Kabila. Wojna domowa doprowadziła do bardzo złej sytuacji politycznej i gospodarczej kraju. Partyzanci bogacą się na nielagalnym wydobyciu koltanu. Sytuacja ludności cywilnej jest bardzo dramatyczna. Jako podaje raport (grudzień 2000) organizacji Oxfam, która zajmuje się ochroną praw człowieka: "Są ponad dwa miliony uchodźców, z czego 50% ze wschodu - około 37% ludności; około 18,5 mln ludzi nie ma dostępu do jakiejkolwiek pomocy lekarskiej. W 50-milinowym kraju jest 2056 lekarzy, z tego 930 w Kinszasie. (...) 2,5 mln ludzi żyje za mniej niż jednego dolara dziennie. W niektórych rejonach na wschodzie ludzie muszą żyć za 18 centów dziennie. 80% rodzin obu prowincji Kivu było w ciągu ostatnich pięciu lat wysiedlanych. Jest powyżej 117 tysięcy żołnierzy-dzieci, z ostatnio rekrutowanych żołnierzy ponad 15% to młodzież poniżej 18 lat, duża część nie ukończyła 12 lat. Oficjalnie 800-900 tys. dzieci jest zakażonych AIDS". Dwa lata później relacja Reutersa (8 sierpnia 2002) przedstawia jeszcze bardziej dramatyczną sytuację (za GW): "Kanibalizm, gwałty, tortury i porwania były stosowane jako broń w niedawnych walkach w Kongu - twierdzi ONZ. Organizacja przeprowadziła dochodzenie w sprawie wydarzeń, które miały miejsce w dżungli północno-wschodniego Konga. Jak ustalono, sprawcami tortur i gwałtów byli bojownicy popieranego między innymi przez Ugandę Ruchu Wyzwolenia Konga. Wycinali serca i inne organy swoich ofiar i kazali rodzinom je zjeść. Jedną małą dziewczynkę zabito, pocięto na małe kawałki i zjedzono - mówiła rzeczniczka ONZ Patricia Tome. W wojnie, która wybuchła w 1996 r., gdy sąsiedzi Konga postanowili obalić dyktatora Mobutu Sese Seko, w ciągu ostatnich czterech lat zginęło około 2 mln osób."
Gospodarka
Członek Wspólnoty Rozwoju Afryki Południowej. Rzeka Kongo i jej dopływy stanowią szkielet gospodarki, w tym transportu. Gospodarka oparta na górnictwie i rolnictwie. Eksploatuje się lasy oraz rudy miedzi, kobalt (1 miejsce na świecie), mangan, cynk, cynę, żelazo, diamenty, złoto, srebro, węgiel kamienny, ropę naftową. Rozwinięty przemysł hutniczy, petrochemiczny, spożywczy, włókienniczy, cementowy oraz produkcja energii elektrycznej z hydroelektrowni. Rybołówstwo morskie i śródlądowe. Zair słynie z produkcji bawełny, kawy, kakao oraz herbaty.