Geografia
Oman położony jest w południowo-wschodniej części Półwyspu Arabskiego, nad morzem Arabskim.
Teren Omanu jest w dużej części płaski w zachodniej części kraju znajduje się pustynia Ar-Rub al-Chali. W Omanie panuje klimat zwrotnikowy, suchy - w styczniu około 20°C, a w lipcu najwyższe temperatury to ok. 50°C. Dominują pustynie i półpustynie z dolinami uedów.
Historia
Oman był położony na ważnych szlakach handlowych, dlatego już w drugim tysiącleciu p.n.e. produkowano kadzidła, wtedy też był bogatym i ważnym państwem. Znajdowało się tam miasto Iram. Przed islamizacją w VII wieku kraj był często niszczony przez wojny plemienne i perskie najazdy. W VIII wieku mieszkańcy Omanu przyjęli doktrynę ibadycką islamu i pod rządami wybranego przez siebie imama uniezależnili się od kalifatu Abbasydów. W X wieku kraj został podbity przez Seldżuków. Obieralni imamowie rządzili Omanem do XVIII wieku. W 1507 roku do portu zaczęli przypływać Portugalczycy i osiedlać się. Założyli obecną stolicę Omanu - Maskat. W roku 1650 Portugalczycy zostali wyparci przez Arabów. Obecnie panująca dynastia doszła do władzy pod koniec XVIII wieku. Od roku 1891 Oman popadł w zależność od Wielkiej Brytanii, stając się jej protektoratem. Bunty plemion z głębi kraju przeciwko władzy sułtana doprowadziły do podpisania przy udziale Brytyjczyków porozumienia, w wyniku którego powstały dwa państwa: sułtanat Maskatu i imamat Omanu. Trwało to do roku 1951 lecz bez władzy centralnej wybuchła kilkuletnia wojna domowa. Potem Oman został zjednoczony przez sułtana Maskatu. W 1970 roku po pałacowym zamachu stanu panującego sułtana zastąpił jego syn - Kabus ibn-Said. Lata 70. XX wieku to walki wojsk rządowych z popieraną przez Jemen Południowy lewicową partyzantką. Znaczne dochody Omanu pochodzą z eksploatowanych od lat 50. XX wieku bogatych złóż ropy naftowej.
Ustrój polityczny
Monarchia absolutna, głową państwa, szefem rządu, ministrem spraw zagranicznych, obrony i finansów jest obecnie sułtan Kabus ibn-Said. W kraju nie ma parlamentu, konstytucji i partii politycznych, obowiązuje prawo muzułmańskie Szariat.
Podział administracyjny
Oman podzielony jest na 8 regionów (mintakat).
Podział administracyjny Omanu
Nazwa arabska Nazwa polska
1 - Zufar
2 - Al-Wusta
3 - Az-Zahira
4 - Ad-Dachilijja
5 - Asz-Szarikijja
6 - Al-Batina
7 - Maskat
8 - Musandam
Ludność
Oman zamieszkuje głównie ludność arabska, oraz Pakistańczycy i Indusi. W kraju jest wysoki przyrost naturalny 3,32% rocznie. Najwięcej ludności skupia się na wybrzeżu Zatoki Omańskiej. W miastach mieszka 12% ludności Omanu.
Gęstość zaludnienia: 7 mieszkańców na km?
Średnia długość życia: mężczyźni 72 lata, kobiet 76 lat Językiem urzędowym jest arabski, inne języki to między innymi perski, urdu.
Religie: islam (głównie ibadyci -75% i sunnici -20%), hinduizm, chrześcijaństwo.
Skład etniczny: Arabowie omańscy (74%), Hindusi, Pakistańczycy i Filipińczycy (21%), Arabowie nie pochodzący z Omanu, Persowie, imigranci z krajów Afryki wschodniej
Podział administracyjny: 41 prowincji.
Główne miasta: Maskat (stolica), Suhar, Rustak, Nizwa, Sur.
Gospodarka
Najwięcej zysku przynosi Omanowi eksport ropy naftowej. Ważną rolę odgrywa przemysł.
Produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca wynosi 9294 USD.
Rolnictwo
Rolnictwo w Omanie jest słabo rozwinięte, bo użytki rolne zajmują tylko 5% terenu kraju. Rolnicy najczęściej uprawiają palmę daktylową, lucernę, banany, trzcinę cukrową oraz warzywa, tytoń i niewielkie ilości zbóż.
Transport i łączność
Sieć transportowa w Omanie jest w rozbudowie. Główny szlak stanowi szosa Maskat-Salala. Międzynarodowe lotnisko znajduje się w Maskat.
Handel zagraniczny
Oman głównie handluje ropą naftową, miedzią, rybami, owocami i tytoniem. Główni partnerzy handlowi to: Japonia, Wielka Brytania, Singapur, USA i Zjednoczone Emiraty Arabskie
Nauka
Nauką w Omanie kieruje minister kultury. Finansuje on też wydobycie ropy naftowej i dostawy wody pitnej. W Omanie znajduje się jeden uniwersytet mieszczący się w stolicy Omanu Maskacie.
Historia